Jedną z największych pułapek w które można wpaść, kiedy zaczynamy przygodę z minimalizmem to próba odwzorowania czyjeś ścieżki. Kiedy idziemy w góry to tak naprawdę na szczyt prowadzi zazwyczaj kilka szlaków. Inspiracja nie służy temu aby pójść tym samym szlakiem który wybrała autorka poradnika czy twórca filmu na youtube. Wybierasz swój, odpowiedni do swoich możliwości i życiowej sytuacji.
Tożsamość jest do nas przyklejona, nawet wtedy kiedy mamy problemy z jej poczuciem. Przylega do nas jak druga skóra i niektóre jej elementy wrastają w nasze ciało tak bardzo, iż wycięcie danego kawałka wydaje się niemożliwe. Faktycznie wyrwanie na siłę i na przysłowiowego chama naszych przyzwyczajeń jest bardzo bolesnym doświadczeniem, które może pozostawić wielką krwawą dziurę, która będzie się domagać zaklejenia jej tym co jej zabrano.
Czy to się da połączyć?
Zazwyczaj to co jest określone 2w1 tak naprawdę oznacza albo jedną sprawną funkcję i drugą która za niedługi czas się zepsuje lub faktycznie dwie funkcje które działają przeciętnie i są dla tych mniej wymagających. To prawda zasłyszana od hydraulika, który przestrzegał nas przed zakupem pralko-suszarki bo to do nich właśnie najczęściej są wzywani w sprawie awarii.
Jeżeli dobrze liczę będzie to mój czwarty blog. Niech ręka boska broni mnie przed jego zamknięciem. Pobudek do kolejnej próby jest kilka. To miejsce ma być tekstowym przedłużeniem mojej twórczości na Instagramie. Jeżeli szukacie ładnych obrazków to wystarczy kliknąć w małą ikonkę instagrama poniżej. Jednak to tekst kocham najbardziej, dlatego na razie nie będzie tu zdjęć. Za to (mam nadzieję) najpiękniejsze słowa, przecinki i w porę postawione kropki. Drugi powód trochę wiążę się z wiekiem i zwiększaniem się świadomości którą często można zaobserwować u trzydziestolatek. Ja zawsze lubiłam pisać i tak naprawdę właśnie to powinnam robić. Już ocenię czytelnika zostawiam czy jest to dobre czy nie. Trzeci powód, prozaiczny-przygotowuje sobie grunt na więcej.
